Oostfresentee

De Oostfresen un hör Tee
Nu, Ostfresen un Tee, dat is wall wat, wat tosamen hören deit. För’t Overleven brukt de Oostfrees denn ok söven Pund Tee in’t Jahr. Bi de Quantum könen in Europa blot noch de Iren mitproten. Man rekent, dat een Ostfrees sük in sien Leven mit 300.000 Koppkes Tee sien Liev upwarmt. Dat is ja ok kien Wunner bi dree Kopkes Tee in elk van de veer Teepausen: de eerste heel fröh in’t Mörgen, dann dat Elführtje, een Paus namiddags tegen halv dree und dann noch een avends.
 

Tee anstatt Beer
Dat wassen de Hollanders, de de Tee in’t 18. Jahrunnert na Europa brochden. Offgüstig Lüü vertellen, dat de Fresen de Tee kregen hebben, daarmit se neet so vööl Beer drinken. Dat was wall’n bietje mall to de Tied. Man stimmen deit wall, dat se’t Water offkookt hebben un dann daar’n bietje Tee indeen, daarmit’ noch beter smacken deit.
De Ostfresen harren sük dor nett an wennt, dor kwam Frederik de Groot un wull hör dat mit’n Gesett verbeden. De Regeren prootde van’t “chinesisk Drakengift”, man daar stunnen wall ehrder de Beerbrauers achter. Ostfresen sünd stuur, un so is dann ok nix van’t Verbodd worden. Twee Jahr later was de Gesett weer van’t Tafel. In d’ tweede Weltkrieg kregen denn de Ostfresen as eenzige “Teekaarten” bi de normaal Etenskaarten daarbi. Daaran kann man sehn, wo belangriek hör de Tee is.
 

“Ostfriesische Gemütlichkeit…
…hält stets ein Tässchen Tee bereit”, seggen altied de Hoogdütskproters. Dat stimmt wall, man vööl wichtiger is, wo de Tee maakt word. Ostfresentee is neet altied Oostfresentee. Heel brisant is dat mit dat Water. Dat mutt week wesen. Man noch belangrieker is de Teesoort. De rechte Mischung gifft dat bloot in Oostfreesland in’ poor Teehusen: beste Assam-Tee mit’n bietje Darjeeling- un Ceylon-Tee worden altied weer neei tosamenklabüstert un garanteern gliek Qualität. De Teesmackers in Oostfreesland sünd bekennt för hör Nöös un hebben overall hoog Ansehn!
 

Blot neet umröhren!
Wenn man’t wiss weten will, dann gifft dat en Reglement, dat to’n echte Oostfreeske Teezeremonie hören deit: In en Treckpott, de man bloot för’t Teemaken nehmen deit, un de vörher ‘n bietje warmmaakt word, kummt för elk Koppke een Lepel Tee un noch’n Lepel dorbi för’t Kann. Dann kummt d’ kokend Water in, jüst sovööl, dat de Teebladen nett bedeckt sünd. Sall’t Tee munter maken, mutt de Tee dree Minüten trekken, will man sük bedoren, so kann man driest fiev Minüten wachten. Eerst nu word ‘t heet Water togoten, bit’t vull is. Daarmit de Tee neet bitter ward, kann man hum döör en Seev in’n anner warm Treckpott geten.

Toallererst kummt’ ‘n Kluntje in de Koppke, dat gifft’n moi Knistern bie’t Inschenken un maakt de Tee so richtig sööt. Dann de Rohm, de normalerwies direktemang van’t Melk offscheppt word, mit’n Rohmlepelke langsam in de Tee geven. Dat gifft de Wulkje. Nu bloot neet umröhren. Well dat deit, de is’n Bündsel un hett kien Verstand van’t Teedrinken: an’t Begünn kummt de smakelke Genuss van’t Rohm, denn de streng Tee un tolesd de heel Söötde d’achteran.
 
Well sük wunnern deit, waarum hum alltied weer inschenkt word, de mutt weten: solang as he sien Lepel neet in’t Kopke lett, heet dat, dat he noch mehr will…